Μας ρημάξατε. Φτάνει πια!

Του Οδυσσέα Πραξιάδη

Εδώ και τρία περίπου χρόνια εκτυλίσσεται το πιο σκληρό αντιλαϊκό πρόγραμμα των τελευταίων δεκαετιών. Εδώ και τρία χρόνια ντόπια ολιγαρχία και ξένο κεφάλαιο έχουν ξεζουμίσει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχοντας φέρει στην επιφάνεια κοινωνικά προβλήματα χωρίς προηγούμενο.

Αυτοκτονίες, ανεργία, εργασία χωρίς δικαιώματα, αφαίμαξη με κάθε τρόπο που σκέφτεται το μυαλό όσων απαρτίζουν το αντιδραστικό μπλοκ δυνάμεων, είναι πλέον μια πραγματικότητα που με τον ένα ή άλλο τρόπο αγγίζει την πλειονότητα του ελληνικού λαού.

Μερικά βασικά συμπεράσματα που πρέπει κάποιος να κρατήσει από αυτή την κατάσταση είναι:

1) Αυτή η πολιτική είναι απολύτως ταξική και ως σκοπό της έχει την υπέρβαση της κρίσης σε όφελος των μονοπωλίων. Παράλληλα, για το κεφάλαιο είναι ιστορική ευκαιρία να πάρει όσα παραχώρησε στη μεταπολεμική περίοδο κάτω από τους συλλογικούς αγώνες, υπό την πίεση της ύπαρξης των σοσιαλιστικών χωρών και από την ανάγκη του κεφαλαίου να αναπαραχθεί και να σταματήσει τις κρίσεις.

2) Η εξαρτημένη θέση της Ελλάδας στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα κάνει αυτή την κρίση και τα εφαρμοζόμενα μέτρα ακόμη πιο σκληρά σε σχέση με άλλες χώρες.

3) Τα νεοφιλελεύθερα δόγματα που κατατέθηκαν από τη δεκαετία του 1960 (Φρήντμαν και Χάγιεκ) και που στη συνέχεια αναμάσησαν οι κεφαλαιούχοι και οι γραφειοκράτες εκπρόσωποί τους, φτάνουμε σήμερα να τα βλέπουμε να εφαρμόζονται με ολοκληρωτικό, σχεδόν, τρόπο.

4) Η επίθεση που δεχόμαστε δεν έχει τέλος (στο βαθμό που η απάντηση του λαϊκού κινήματος είναι πίσω από το εύρος και τη βαθύτητα αυτής της επίθεσης). Απόδειξη αποτελούν οι επανειλημμένες δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών τα τελευταία χρόνια ότι «δε θα υπάρξουν άλλα μέτρα», κάτι που έχει διαψευστεί τόσες φορές όσες φορές έγιναν αυτές οι δηλώσεις.

Στην τωρινή φάση, τρόικα και κυβέρνηση προχωρούν ακάθεκτοι ώστε να μπορέσουν να απομυζήσουν ό,τι έχει απομείνει από τα ισχνά εισοδήματα των εργαζομένων. Ο νέος φορολογικός νόμος προβλέπει:

[α] αλλαγή των συντελεστών φορολόγησης που επιβαρύνει τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Ο κατώτερος συντελεστής φορολόγησης για μισθωτούς και συνταξιούχους διαμορφώνεται πλέον στο 22% και ο ανώτερος στο 42%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όσοι έχουν εισόδημα έως 25.000 ευρώ θα φορολογηθούν με συντελεστή 22%, από 25.001 έως 42.000 ευρώ με συντελεστή 32% και τα εισοδήματα από 42.001 ευρώ και πάνω με 42%.

[β] Κατάργηση του αφορολόγητου ορίου των 5000 ευρώ.

[γ] Το αν ο φορολογούμενος είναι άκληρος, το αν έχει ένα παιδί ή είναι πολύτεκνος δεν έχει σημασία. Επιπλέον, για τους πολύτεκνους, το μηνιαίο επίδομα των 528 ευρώ ανά παιδί «κατεβαίνει» στα 450€.

[δ] Στο προηγούμενο φορολογικό, τόκοι στεγαστικών δανείων, δίδακτρα, ενοίκια, ασφάλιστρα, λογαριασμοί κινητών, αποδείξεις για πετρέλαιο, λαμβάνονταν υπόψη προκειμένου να υπάρχουν φοροαπαλλαγές. Αυτό πλέον δε θα ισχύει.

[ε] Την εξόντωση (και) των μεσοστρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας. Για τους ελεύθερους επαγγελματίες καταργείται το αφορολόγητο και θα φορολογούνται με 26% για εισοδήματα μέχρι 50.000 ευρώ, ενώ πάνω από αυτό το ποσό θα φορολογούνται με 33%.

Μαζί με το νέο φορολογικό, όμως, μισθωτοί και συνταξιούχοι θα νιώσουν από τον πρώτο μήνα του 2013 τα νέα μέτρα του τρίτου μνημονίου: περικοπές στα νέα ειδικά μισθολόγια των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και στα μισθολόγια των μη εισηγμένων ΔΕΚΟ, αύξηση των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία για πολλούς εργαζόμενους, μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, κι άλλη μείωση των συντάξεων (για συντάξεις από 1000 ως 1500 ευρώ η μείωση θα είναι της τάξης του 5%, για συντάξεις από 1500 ως 2000 η μείωση θα είναι της τάξης του 10% κ.λπ.).

Κι όμως η «καταιγίδα» δεν τελειώνει εδώ αφού αναμένεται η αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ, η ψήφιση του νέου επενδυτικού νόμου που θα άρει και τις τελευταίες δυσκολίες που υπάρχουν στη δράση των μονοπωλιακών ομίλων, η επικαιροποίηση του μεσοπρόθεσμου με τη θέσπιση τριετούς πλαφόν για τις δαπάνες των διάφορων κρατικών τομέων, η απόλυση δεκάδων χιλιάδων δημόσιων υπαλλήλων και η ιδιωτικοποίηση πολλών τομέων του δημοσίου.

Μέσα σε αυτήν την πλημμυρίδα ήρθε και ο πρώην υφυπουργός οικονομικών Δούκας να προτείνει για λογαριασμό των αφεντικών του, την απλήρωτη εργασία. Με περίσσεια κυνικότητα και από τη θαλπωρή του γραφείου του έγραψε: «Όλοι οι άνεργοι θα πρέπει να κληθούν να δουλέψουν όπου τους χρειάζεται η Πολιτεία. Από το να μαζεύουν ελιές (χιλιάδες τόνοι παραμένουν αμάζευτες), ή άλλα αγροτικά προϊόντα, να καθαρίσουν τις παραλίες ή δρόμους, να φυτέψουν δένδρα, να κάνουν βοηθητικές εργασίες σε τεχνικά έργα, σε μαγαζιά, συνεργεία, επιχειρήσεις, ανάλογα με την ηλικία, τις δεξιότητες, την έφεση και την όρεξη του καθενός».

Και προσθέτει: «Ακόμα και οι τελειόφοιτοι του Γυμνασίου και οι Πρωτοετείς και Δευτεροετείς των ΑΕΙ, κλπ., να εργάζονται το καλοκαίρι 5 βδομάδες σε αντίστοιχες εργασίες για να αποκτήσουν κάποια στοιχειώδη εργασιακή εμπειρία».

Σχετικά με τις επιχειρήσεις γράφει: «Ταυτόχρονα, να ζητηθεί από τις επιχειρήσεις αν θα τους ενδιέφεραν κάποιοι εργάτες, ή υπάλληλοι για 3 μήνες χωρίς επιβάρυνση […]

»Γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και δεν μπορούν να πληρώσουν! Απ´ την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό οι άνεργοι με την εθελοντική εργασία να ξετριφτούν (!), να μπούνε σε κάποια δράση, έστω και ταπεινή. Να έρθουν σε επαφή με τους αυριανούς εργοδότες.

»Παράλληλα, θα βγει και κάποιο επωφελές έργο για την Χώρα, τώρα που υπάρχει ανάγκη! Το ένα θα ανατροφοδοτεί το άλλο! Η παραγωγή κάποιου έργου θα δημιουργήσει ευκαιρίες και ανάγκη και πραγματική ζήτηση για περισσότερο έργο (και περισσότερες πραγματικές και κανονικά αμειβόμενες θέσεις εργασίας)».

Ήταν πάντα ξεδιάντροποι. Τώρα, όμως, έχουν υπερβεί κάθε όριο. Δεν τους αρκεί που έχουν φτάσει το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης σε δυσθεώρητα ύψη, τώρα θέλουν να τον κάνουν να τείνει στο άπειρο, αφού προτείνουν δωρεάν εργασία.

Δε θα πούμε κάτι νέο, αν διαπιστώσουμε πως η καπιταλιστική κρίση, επιφέρει σοβαρές τροποποιήσεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Πολλά θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει, αλλά στεκόμαστε σε μία είδηση που προέκυψε το τελευταίο χρονικό διάστημα. Ένα λύκειο από την Πύλη Τρικάλων οργάνωσε λαχειοφόρο προκειμένου να εξοικονομήσει χρήματα για τη γνωστή σχολική πενταήμερη εκδρομή. Ως εδώ τίποτα το περίεργο (αν και υπάρχει ένα γενικότερο ζήτημα για αυτούς που σχετίζονται με τις σχολικές εκδρομές και κερδίζουν χρήματα). Το πρωτάκουστο ήταν το δώρο που κληρωνόταν σε αυτή τη λαχειοφόρο. Δεν ήταν κάποια τηλεόραση, κάποιος υπολογιστής ή κάποιο θερμαντικό σώμα. Ήταν μια σύμβαση έξι μηνών για εργασία σε ένα σούπερ μάρκετ της περιοχής!

Αυτή είναι η ηθική του καπιταλισμού. Κατάργηση της έννοιας του δικαιώματος και αντικατάσταση από ευκαιρίες, αν μπορεί βεβαίως να χαρακτηριστεί ως ευκαιρία μια εξαμηνιαία σύμβαση εργασίας σε ένα σούπερ μάρκετ. Και μάλιστα ο εργοδότης που προσφέρει αυτό το δώρο φαντάζει ή μπορεί να φαντάζει και ως φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος.

Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί. Δε γίνεται να δεχτούμε να μας πάνε στη λαιμητόμο και μάλιστα αδιαμαρτύρητα. Δε γίνεται να βλέπουμε παθητικά τους ανθρώπους να αυτοκτονούνε επειδή τους έχουν φτάσει σε απόγνωση. Δε γίνεται να βλέπουμε το κέντρο της Αθήνας να κατακλύζεται από αστέγους. Δε γίνεται να δουλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί ή να λιώνουμε περιμένοντας μια δουλειά. Δε γίνεται. Δεν αρκεί να αγανακτούμε. Δεν αρκεί να τους βρίζουμε. Δεν αρκούν μεμονωμένες ενέργειες αγανάκτησης και αντίδρασης.

Σήμερα απαιτείται:

Να μαζικοποιήσουμε τα εργατικά σωματεία και να τους δώσουμε ταξικό ριζοσπαστικό προσανατολισμό.

Να συμβάλλουμε στην οργάνωση κινητοποιήσεων και απεργιών με κλιμάκωση.

Να αρνηθούμε την πληρωμή των χαρατσιών και της εφορίας μέσα από οργανωμένες συλλογικότητες.

Να εργαστούμε για τη συγκρότηση ενός Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου που θα ρίξει αυτή την κυβέρνηση και όποια άλλη προκύψει προς αντικατάστασή της και θα θέσει τα θεμέλια για την αλλαγή της ρότας της χώρας.

Να πειστούμε πως αν το πάρουμε απόφαση μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας, αυτή τη μοίρα που ετοιμάζουν άλλοι για εμάς χωρίς εμάς.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ! ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Πηγές:

1) Π.Κ., «Χωρίς ανάπαυλα η μετωπική επίθεση στο λαό», Ριζοσπάστης, 5-6/1/2013.

2) Βατικιώτης Λεωνίδας, «Βιομήχανοι και τραπεζίτες με δηλωθέν ατομικό εισόδημα από 18.200 ως 30.700 ευρώ», Πριν, 13/1/2013.

3) Θεοδωρόπουλος Δημήτρης, «Η (απλήρωτη) εργασία ελευθερώνει», ΒΗmagazino, 13/1/2013.

4) Χάγιεκ Φ., Το Σύνταγμα της Ελευθερίας, εκδ. Καστανιώτη Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, 2008.

Πηγή: Εργατικός Αγώνας